Wspomnienie proroka Izajasza. Czytaj więcej
Wspomnienie proroka Izajasza.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Ja jestem dobrym pasterzem,
a owce Moje słuchają Mego głosu,
i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jana 16,16-20
Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?. Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: ?Co to znaczy, co nam mówi: "Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie"; oraz: "Idę do Ojca?"? Powiedzieli więc: ?Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi?. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: ?Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: "Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?" Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Daję Wam przykazanie nowe:
miłujcie się, jak ja Was umiłowałem.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
"A little while, and you will no longer see me, and again a little while, and you will see me." The disciples are a bit disorientated by these words, but Jesus, in reality, wants to tell them about his death and resurrection. This is what he means by saying that his being distant will be transformed into closeness much deeper than the physical one they have been living till then. Jesus is talking about his death and resurrection, but before the disciples are overcome with disappointment and discouragement, Jesus wants to explain to them that the painful, wrenching absence that they will experience at his departure from earth to return to the Father is not, in reality, a separation. After his death will come his resurrection. It is the victory of life over death. Such victory will allow to overcome every distance. What matters for the disciples of then and of today, is to continue to seek him and want to be near him. The apostles are distraught by what seems to be a paradox: how can physical distance become even closer proximity? Jesus does not leave this disappointment without an answer. He tells his disciples that the pain and sadness they feel at his departure will become a prayer of invocation, capable of transforming the sadness of distance into the joy of rediscovered proximity. In effect, after Jesus' ascension to the Father, all men and women, in every part of the world, can have the Lord at their side if they call on him in prayer: The Lord will speak to their hearts through his Word, the Eucharist, and the love of the community.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
