Lezing van Gods Woord
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Dit is het evangelie van de armen, de bevrijding van de gevangen,
het zicht van de blinden, de vrijheid van de onderdrukten.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Ezechiël 18,21-28
Als een boosdoener zich bekeert van de zonden die hij gedaan heeft en al mijn geboden onderhoudt en handelt naar recht en wet, dan zal hij in leven blijven; hij zal niet sterven. De zonden die hij gedaan heeft worden hem niet aangerekend; vanwege zijn goede daden zal hij in leven blijven. Zou Ik soms behagen scheppen in de dood van de zondaar – godsspraak van de Heer god en niet veel liever zien dat hij zijn leven betert en in leven blijft? Maar als een rechtvaardige van de weg van gerechtigheid afwijkt en kwaad gaat doen en dezelfde gruwelen bedrijft als de boosdoener, zal hij dan in leven blijven? Al zijn vroegere goede daden tellen dan niet meer mee. Omdat hij afvallig geworden is en gezondigd heeft, zal hij sterven. Hier brengt u tegenin: “De weg van de Heer is niet recht!” Luister toch, volk van Israël: Zou mijn weg niet recht zijn? Zijn het niet eerder uw wegen die niet recht zijn? Als een rechtvaardige afwijkt van de weg van gerechtigheid en kwaad gaat doen, zal hij om die reden sterven; vanwege het kwaad dat hij gedaan heeft zal hij sterven. En als de goddeloze zich bekeert van de zonden die hij gedaan heeft en naar recht en wet handelt, dan blijft hij in leven. Hij is tot beter inzicht gekomen en heeft gebroken met zijn wangedrag; hij zal in leven blijven en niet sterven.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
De Mensenzoon is gekomen om te dienen,
Wie groot wil zijn moet dienaar worden van allen.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
"Waarom hoeft de zoon niet te boeten voor de ongerechtigheid van zijn vader?". Deze vraag van Ezechiël drukt een gangbare mentaliteit uit, ook van vandaag, wanneer mensen worden veroordeeld om hun familieachtergrond of om het kwaad dat anderen hebben begaan. Vaak wordt het vonnis een veroordeling die mensen voor het leven tekent. In plaats daarvan maakt het woord van de profeet heel duidelijk dat de verantwoordelijkheid voor goed en kwaad altijd persoonlijk is. Niemand is rechtvaardig of slecht vanwege het kwaad dat door familieleden of kennissen is begaan. De tekst benadrukt de grote barmhartigheid van God, die iedereen in staat stelt te veranderen en zich te bekeren. Gods barmhartigheid kent geen grenzen. De Heer is altijd bereid om te vergeven. Maar zij die gezondigd hebben, moeten wel het kwaad erkennen dat zij hebben aangericht. Mensen moeten zich wel bewust zijn van de egocentrische instincten die in hun hart wonen en zich tot God wenden om hulp om niet van zijn geboden af te wijken. Alle gelovigen moeten over zichzelf waken: zij zijn elke dag geroepen om te kiezen tussen goed en kwaad. Iedere gelovige moet dagelijks voor God verantwoordelijkheid nemen voor zijn daden en keuzes. God is altijd bereid om te vergeven, maar Hij vraagt iedereen wel om verantwoordelijk te zijn voor wat hij doet.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
